රන් කරල්...

මං හිටියෙ ඇවිදින්න ඔබ එක්ක ජීවිතේ;
අතහැරියෙ නුඹ තමයි මම නොවේ...
සිනාසෙන විට වල ගැහෙන කම්මුලේ;
කුළුදුල්ම හාද්දයි මං පැළකලේ...

නොකියාම යද්දි නුඹ ජීවිතෙන්;
හිතුනේම නෑ නවතන්න ආදරෙන්...
වැටුනොතින් කවදහරි උන් තැනින්;
නොනැවතී එන්න මා සොයන්...

අපිට අපි අයිති නැතුවැති මේ ජීවිතේ;
නුඹ නැතිව තනියෙන්ම ඇවිද යමි මාවතේ...
අළුත් බිජුවට වැපුරුවම ජීවිත කෙතේ;
රන් කරල් පිබිදේවි මගෙ පාළු හදවතේ...

මහ ගහ

යූත් එක ඉස්සරහ, මහ ගහකි අතුපතර ඇති;
ඒ ගහේ හෙවණ යට ඔබත් නැවතිලා ඇති...
වරක් දෙවතාවක් මාත් නවතින්න ඇති;
අද ගිහින් බැලුවොතින්, ඒ ගහත් නැතුව ඇති...